شرح پرسش :
پسری ۱۷ ساله ام. و انسانی کاملا مقید و مذهبی. مدتی است که از وسواس های فکری رنج می برم. از وقتی که به بعضی از احکام از جمله اینکه نگاه کردن به همجنس با لذت حرام است اطلاع یافته ام، باعث مشغول شدن فکرم و تحریک جنسی من در مواجهه با پسرها شده است اما این را باید بگویم که تا قبل از آن اینطور نبودم. این موضوع از طریقی به همکلاسی‌هایم از گذشته، نیز مربوط می‌شود که افراد بی بند و باری بودند. و باعث القای اینگونه افکار در من شده اند. اما حالا باید بگویم که حتی در مدرسه خودمان به سختی سرم را بلند می کنم تا مبادا با دیدن پسری به حرام بیفتم. این موضوع بسیار ناراحتم کرده چرا که حتی با دیدن بهترین دوستم که علاقه‌ی من به او از روی دوستی است نه از چیز دیگر، مدام افکار حرام و شهوات و تحریکات گوناگون در من ایجاد میشود و همین باعث می‌شود که با وی نیز رابطه ی سردی داشته باشم. خواهشا از کنار موضوعی که بنده مطرح کردم به سادگی نگذرید و چون این موضوع برایم در ارتباط با برادر ۴ ساله ام نیز گاهی اتفاق می افتد. تحقیقاتی در این زمینه کرده‌ام که از آن جمله یاد خدا و به کار گیری عقل و منطق در نفس است. اما چه کنم که نفسم را نمی توانم با عقل ومنطق راضی کنم و اگر هم راضی کنم در مقام عمل نمی توانم آنطور باشم. مشاوره هایی هم از اینترنت گرفتم اما آن ها هم صحبت هایی تکراری را که موثر نیستند به بنده تحویل دادند. مشکل من تنها در ارتباط با پسران ختم نمی شود بلکه با شنیدن کوچکترین و کمترین صدا از یک زن چه در تلویزیون و چه در مقابل دچار تحریک می شوم... . شاید از نظر شما این ها خنده دار به نظر برسد اما حال و روز من بدتر از اینهاست و با شنیدن صدای بعضی کودکانی که ۱۰-۱۱ ساله اند باعث تحریک من می‌شود. دائما در پیشگاه خدا توبه می کنم و خواستار اصلاح خویشم. اما می دانم توبه کردنی که در آن اصلاح عمل نباشد تاثیری نخواهد داشت. باید این را به شما بگویم که همه‌ی مشکلاتی که مطرح کردم حقیقت دارد ولی حقیقتا هیچکدام را به قصد و هدف لذت حــرام انجام نمی دهم و تنها امیدم هم به همین ویژگی ام است که ان شاءالله خداوند مرا ببخشد. می توانم بگویم که تقریبا یکی از ریشه‌های اصلی این مشکلات بر سر دیدن چند فیلم غیر اخلاقی در پارسال است. و بعد از آن توبه کردم. گاهی اوقات در برابر همجنس هایم یعنی پسر ها، نگاهم را و افکارم را آزاد می گذارم تا شاید این امور برایم عادی گردد و با عث لذت حرامم نشود. اما این روش هم تاثیری نکرد، زیرا که می گویند هر چه به نفس بدهی حریص تر میشود. این ها موجب غفلت من از یاد خدا و افتادنم به گناهان شده است. اما نمی توانم از خودم دفاع بکنم. خواهش میکنم شما هم پاسخ مرا با همان سخنان تکراری ندهید. و به من نگویید که به روانپزشک مراجعه کنم. چون امکان این کار هم نیست. دلم را تمام تیرگی جهل و غفلت و شهوت گرفته است. از نظر روحی بسیار مریض و بیمار هستم. خواهشم از شما این است که پاسخی کامل و جامع به من بدهید.